اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر میزان استرس و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف تبیین اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر میزان استرس و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان دوره راهنمایی شهر شیراز اجرا شد . طرح پژوهشی آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل بود . نمونه آماری شامل 50 نفر دانش آموز دختر سال سوم راهنمایی مدارس نمونه دولتی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی گمارشی می باشد که به عنوان گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند . از هر دو گروه پیش آزمون های سنجش میزان استرس و خودکارآمدی اجتماعی به عمل آمد ؛ گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تفکر مثبت قرار گرفت . پس از اجرای آموزش ، پس آزمون سنجش میزان استرس و خودکار آمدی اجتماعی بر روی هر دو گروه اجرا شد . ابزار اندازه گیری پرسش نامه استرس dass 14 و خودکار آمدی اجتماعی کنلی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی ، تحلیل آزمون t برای گروه های وابسته ، اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش تفکر مثبت باعث کاهش استرس و افزایش خودکار آمدی اجتماعی در گروه آزمایش شده است و نتایج تحلیل آماری نشان از وجود تفاوت معنا دار میزان استرس و خودکار آمدی اجتماعی دربین گروه های آزمایش و کنترل دارد.